12 Ağustos 2015 Çarşamba

Sürekli İş Göremezlik Geliri Kime ve Hangi Şartlarda Bağlanır?

Yazar: Reşat MERTTİR*
E-Yaklaşım / Kasım 2013 / Sayı: 251


I- GİRİŞ
Gelir, iş kazası ve meslek hastalığı halinde sigortalıya veya ölümü halinde hak sahiplerine yapılan sürekli ödeme olarak tanımlanmaktadır. Sürekli iş göremezlik kavramı ise, sigortalının iş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle mesleğinde hiç çalışamayacak derecede kazanma gücünü tümden yitirmiş olmasını ya da mesleğinde çalışmasını sürdürebilmekle birlikte, kazanma gücünün en az %10 azalmış bulunması durumunu ifade eder.  Sürekli iş göremezlik hali, kendi içinde ikiye ayrılmaktadır. Bu bağlamda sigortalının meslekte kazanma gücünün %100’ünü kaybetmesi durumunda sürekli tam iş göremezlik hâli; %10 ilâ %99,99’unu kaybetmesi durumunda ise sürekli kısmi iş göremezlik hâli söz konusu olur[1].
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’na[2] göre iş kazası ve meslek hastalığı kapsamında, sigortalıya sağlanan haklardan birisi de sürekli iş göremezlik gelirinin bağlanmasıdır. Bu yazımızda sürekli iş göremezlik gelirinin kime ve hangi şartlarda bağlandığını açıklamaya çalışacağız.
II- SÜREKLİ İŞ GÖREMEZLİK GELİRİNİN BAĞLANMASI
5510 sayılı Kanun’a göre, 4/1(a) ve 4/1(b) kapsamındaki sigortalılar ile kısmen sigortalı sayılanlar[3] iş kazası ve meslek hastalığı sigortasına tabidir. Ancak 4/1(c) maddesine göre sigortalı sayılan memurlar ile isteğe bağlı sigortalılar ve 5510 sayılı Kanun’un ek 6. maddesine göre bazı kısmi süreli çalışanlar[4] hakkında bu Kanun’un iş kazası ve meslek hastalığına ilişkin hükümleri uygulanmamaktadır. Dolayısıyla sigortalıya sürekli iş göremezlik gelirinin bağlanabilmesi için öncelikle sigortalının iş kazası ve meslek hastalığı sigortasına tabi olması gerekir.
İş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle Kurum tarafından yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık kurulları tarafından verilen raporlara istinaden Kurum Sağlık Kurulu’nca meslekte kazanma gücü en az % 10 oranında azalmış bulunduğu tespit edilen sigortalı, sürekli iş göremezlik gelirine hak kazanır (SSGSSK md. 19/I). Bu gelir sigortalı iyileşinceye kadar ödenir, iyileşmezse ömür boyu sürer. Bunun için Kuruma belirli bir süre ve miktar prim ödemiş olma şartı aranmaz[5].
Sürekli iş göremezlik gelirinin bağlanmasının temel şartı sürekli iş göremezlik halinin gerçekleşmiş olmasıdır. Sürekli iş göremezlik kavramı ise, sigortalının iş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle mesleğinde hiç çalışamayacak derecede kazanma gücünü tümden yitirmiş olmasını ya da mesleğinde çalışmasını sürdürebilmekle birlikte, kazanma gücünün en az %10 azalmış bulunması durumunu ifade eder. Burada önemli bir husus da sigortalının iş kazasına maruz kaldığı veya meslek hastalığına tutulduğu sırada icra etmekte olduğu mesleğinde kazanma gücünü yitirmesidir. Örneğin, mesleğinde %10'dan az olmayacak ölçüde kazanma gücünü yitirmiş bir sigortalı, başka bir meslekte kazanma gücüne sahipse de iş kazası ve meslek hastalığı sigortası açısından sürekli iş göremezlik durumu söz konusu olacaktır[6].
Sürekli iş göremezlik geliri bağlanabilmesi için, sigortalının çalıştığı işten ayrılması, işyerini kapatması veya devretmesi şartı aranmaz[7]. 4/1(b) kapsamında sigortalı olup, sürekli iş göremezliği tespit edilenlere, sürekli iş göremezlik geliri bağlanabilmesi için kendi sigortalılığı nedeniyle genel sağlık sigortası primi dâhil, prim ve prime ilişkin her türlü borçlarının ödenmiş olması zorunludur.
Sürekli iş göremezlik geliri, sigortalının mesleğinde kazanma gücünün kaybı oranına göre hesaplanır. Sürekli tam iş göremezlikte sigortalıya, aylık kazancının % 70’i oranında gelir bağlanır. Sürekli kısmî iş göremezlikte sigortalıya bağlanacak gelir, tam iş göremezlik geliri gibi hesaplanarak bunun iş göremezlik derecesi oranındaki tutarı kendisine ödenir. Sigortalı, başka birinin sürekli bakımına muhtaç ise gelir bağlama oranı % 100 olarak uygulanır (SSGSSK md. 19/III)[8].
Sigortalı iş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünü % 10’dan daha az kaybetmişse sürekli iş göremezlik geliri bağlanmaz. Bunun nedeni ufak tefek iş göremezlik olayları nedeniyle Kurum’u gelir bağlama yükümlülüğünden kurtarmaktır.
III- SONUÇ
4/1(a) ve 4/1(b) kapsamındaki sigortalılar ile kısmen sigortalı sayılanlara; iş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle Kurum tarafından yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık kurulları tarafından verilen raporlara istinaden Kurum Sağlık Kurulunca meslekte kazanma gücünün en az % 10 oranında azaldığının tespiti halinde sürekli iş göremezlik geliri bağlanır.


* İstanbul Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü, Sosyal Güvenlik Denetmeni
[1] A. Can TUNCAY - Ömer EKMEKÇİ, Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri, 14. Baskı, Beta Yayınları, İstanbul 2011, s. 305
[2] 16.06.2006 tarih ve 26200 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır.
[3] Hükümlü ve tutuklular, aday çırak, çırak ve işletmelerde meslekî eğitim gören öğrenciler, meslek liselerinde okumakta iken veya yükseköğrenimleri sırasında staja tabi tutulan öğrenciler, YÖK Kanununa göre kısmi zamanlı çalıştırılan öğrenciler, Türkiye İş Kurumu tarafından düzenlenen meslek edindirme, geliştirme ve değiştirme eğitimine katılan kursiyerler, Harp malûlleri, Terörle Mücadele Kanunu ve Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkında Kanuna göre vazife malûllüğü aylığı bağlanmış malûller ile ülkemiz ile sosyal güvenlik sözleşmesi olmayan ülkelerde iş üstlenen işverenlerce yurt dışındaki işyerlerinde çalıştırılmak üzere götürülen Türk işçileri, ayrıca bu sigortalılar 4/I(a) kapsamında sigortalı sayılırlar.
[4] Ticari taksi, dolmuş ve benzeri nitelikteki şehir içi toplu taşıma aracı işyerleri ile Kültür ve Turizm Bakanlığı’nca belirlenecek alanlarda kısmi süreli iş sözleşmesiyle bir veya birden fazla kişi tarafından çalıştırılan ve çalıştıkları kişi yanında ay içerisinde çalışma saati süresine göre hesaplanan çalışma gün sayısı 10 günden az olan kişiler.
[5] TUNCAY - EKMEKÇİ, age, s. 305
[6] Ali GÜZEL - Ali Rıza OKUR - Nurşen CANİKLİOĞLU, Sosyal Güvenlik Hukuku, 13. Baskı, Beta Yayınları, İstanbul 2010, s. 360
[7] TUNCAY, EKMEKÇİ, age, s. 305
[8] GÜZEL – OKUR - CANİKLİOĞLU, s. 361

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder